του Δημήτρη Καμπισιούλη, Υποστρατήγου ε.α.
Χαίρετε και καλό καλοκαίρι. Αφού τελείωσα τη συγγραφή του δεύτερου βιβλίου για το δημογραφικό με τίτλο «Ελλάδα…στο λυκόφως της ιστορίας;» αποφάσισα να μεταφέρω μερικά βασικά στοιχεία του στο διαδίκτυο για να ενημερώσω για το ζήτημα και την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που βρίσκεται η χώρα. Κρατήστε το κείμενο, από τις περίπου 270 σελίδες του βιβλίου επέλεξα 17 σύντομα θέματα. Κοινοποιήστε αν θέλετε και γράψτε τις σκέψεις σας. Την κατάσταση αυτή δυστυχώς θα τη βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας.
1. Η χώρα σήμερα
Όπου και να κοιτάξουμε, βλέπουμε κατήφεια, μαρασμό, απαισιοδοξία και ολοένα και περισσότερους ξένους. Στα χωριά οι τελευταίοι κάτοικοι πλέον είναι μεγάλης ηλικίας και σύντομα θα ερημώσουν πλήρως. Τα σχολεία κλείνουν λόγω έλλειψης μαθητών, οι καθηγητές είναι σχεδόν όλοι μεσήλικες. Στον στρατό οι οπλίτες θη-τείας έχουν γίνει είδος πολυτελείας και οι λιγοστοί πλέον νέοι δεν θέλουν να ακο-λουθήσουν το στρατιωτικό επάγγελμα. Η οικονομία στενάζει χωρίς νέους εργαζόμενους, οι νέοι φεύγουν στο εξωτερικό, οι επιχειρήσεις με ηλικιωμένους ιδιο-κτήτες δεν θα αντέξουν τον ανταγωνισμό και το συνταξιοδοτικό σύστημα θα καταρρεύσει. Αντί όμως να ληφθούν μέτρα για αύξηση των γεννήσεων, το κράτος εναποθέτει τις ελπίδες του στους μετανάστες.
2. Η δημογραφική κατάσταση
Γινόμαστε ταχέως χώρα γερόντων. Ο πληθυσμός έπεσε από τα 10 εκατομμύρια για πρώτη φορά από το 1987 και δεν προβλέπεται ΠΟΤΕ πάλι να φτάσει αυτό το νούμερο. Η διάμεση ηλικία είναι πλέον 47 χρόνια, βλέπετε στην εικόνα 1, την εξέλιξή της από το 1951, τότε είμασταν μία χώρα νέων ανθρώπων με διάμεση ηλικία τα 24 χρόνια. Μπορεί να αυξήθηκε το προσδόκιμο ζωής, αλλά αυτό από το 2008 κόλλησε στα 81 χρόνια και δεν προβλέπεται να αυξηθεί άλλο, ενώ από τότε η διάμεση ηλικία «τσίμπησε» άλλα εφτά χρόνια. Η αύξηση του ο μ.ο. ηλικίας του πληθυσμού προσεγγίζει πλέον τον μισό χρόνο ετησίως, το 2055, σε μία γενεά μόνο από τώρα, θα πλησιάζει τα 60 χρόνια, με αυτόν τον μ.ο. ηλικίας το έθνος δεν αναπαράγεται και φυσικά θα σβήσει πολύ σύντομα.
Καταλαβαίνετε σε ποιο σημείο είμαστε σήμερα; Δεν μιλάμε για 200 χρόνια μετά, οι νεότεροι θα την προλάβουν αυτή την εποχή, αν εμείς καθόμαστε και κοιτάμε.
Ο δείκτης γονιμότητας στην Ελλάδα (παιδιά ανά γυναίκα) προσεγγίζει το 1,2, για τις Ελληνίδες είναι ακόμα μικρότερο, ενώ απαιτείται το 2,1 για διατήρηση του πληθυσμού. Οι γυναίκες κάνουν το ένα ή το πολύ δεύτερο παιδί τους στην ηλικία των 35+, συνήθεια πλέον που είναι καταστροφική για το δημογραφικό.
Τα νοικοκυριά με τρία και παραπάνω παιδιά αποτελούν μόλις το 7% του πληθυσμού, ενώ οι υπερπολύτεκνες οικογένειες είναι ελάχιστες (και από αυτές η πλειοψηφία ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες), όπως φαίνεται στην εικόνα 2. Δεν υπάρχει πλέον πολυμελής οικογένεια στην Ελλάδα, για πρώτη φορά στην ιστορία.
3. Ο ελληνισμός στο τέλος της ιστορίας του
Το δημογραφικό πρόβλημα θα αφανίσει τη χώρα σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα από ότι φανταζόμαστε. Αν ο Ελληνισμός έχει ιστορία 5.000 χρόνων και μετά από 30-40 χρόνια ο μ.ο. ηλικίας του πληθυσμού θα είναι 60+, τότε είμαστε όχι στο «λυκόφως», αλλά στο τέλος της ιστορίας, αυτό ήταν, ο ελληνισμός τελείωσε.
4. Οι συνέπειες
• Οι συνέπειες είναι δραματικές. Εκτός από την επικείμενη εξαφάνιση του έθνους, ως τότε θα επηρεάζονται όλες οι λειτουργίες του κράτους, η οικονομία, το ασφαλιστικό σύστημα, η εξωτερική πολιτική, η παιδεία, η υγεία και κυρίως η άμυνα.
• Συνεπώς καλά κάνουν όσοι συζητάνε για την εξωτερική πολιτική, την εθνική στρατηγική, την άμυνα, την επιβίωση του έθνους και διάφορες άλλες τέτοιες υψηλές θεωρίες, να τους ενημερώσω όμως ότι για να συζητάνε, προϋπόθεση είναι η ύπαρξη Ελλήνων. Εκτός αν συζητάνε για άλλα έθνη και δεν το έχουν συνει-δητοποιήσει και οι ίδιοι ακόμα. Έχουμε καταλάβει ότι καίγεται το σπίτι μας; Προφανώς όχι. Προχθές σε μία ιστοσελίδα διάβασα ανάλυση τριών σελίδων για την επιβίωση του έθνους και ο συντάκτης δεν έγραψε ούτε μία φορά τη λέξη «δημο-γραφικό». Μυρωδιά δεν έχουν πάρει το τι γίνεται, ιδέα δεν έχουν, υποτίθεται σο-βαροί αναλυτές.
5. Το συνταξιοδοτικό στα βράχια
Δυστυχώς όμως πολλοί ενδιαφέρονται μόνο για την τσέπη τους. Να ενημερώσω όμως και για αυτό ότι στην Ελλάδα ισχύει το αναδιανεμητικό σύστημα στο οποίο οι συντάξεις πληρώνονται από τις εισφορές των εργαζομένων. Το σύστημα μέχρι το 2060 θα έχει καταρρεύσει γιατί οι (ελάχιστοι) εργαζόμενοι θα πρέπει να πληρώνουν το 108% του μισθού τους για τους συνταξιούχους. Θα απαντήσεις κάποιος: γιατί δεν το γυρνάμε λοιπόν στο κεφαλαιοποιητικό; (κάθε πολίτης να λαμβάνει σύνταξη ανάλογα με τις δικές του εισφορές κατά τη διάρκεια της εργασίας του, αυτό είναι και το σωστό).
Πολύ απλή η απάντηση. Σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις (που όμως οι πολίτες ψήφισαν), όχι μόνο κατασπατάλησαν τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά υπόσχονταν και αύξηση των συντάξεων με χρήματα που δεν υπήρχαν στα ταμεία, με αποτέλεσμα τη διόγκωση του δημόσιου χρέους. Επειδή λοιπόν δεν υπάρχουν οι πόροι των εισφορών, η διατήρηση του αναδιανεμητικού συστήματος είναι μονόδρομος, αλλιώς συντάξεις αντίο. Υπενθυμίζω ότι οι συνταξιούχοι και οι παλαιοί ασφαλισμένοι που θα γίνουν σε λίγο συνταξιούχοι, αποτελούν την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, βλέπετε την πυραμίδα στην εικόνα 3. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό νομίζω, δεν χρειάζεται όλα να τα εξηγώ.
Η αλλαγή στο ανακεφαλαιωτικό σύστημα θα είναι δυνατή μόνο όταν η πληθυσμιακή πυραμίδα γίνει απολύτως φυσιολογική (βάση πλατιά, αυτό είναι το κανονικό σχήμα της) και κάθε ένας από τους πολλούς πλέον εργαζόμενους θα πληρώνει εισφορές για τη δική του σύνταξη και όχι για τη σύνταξη των ηλικιωμένων. Αυτό όμως δεν προβλέπεται να γίνει ποτέ, έτσι πως πάμε, κράτος και λαός.
Το αναδιανεμητικό θα καταρρεύσει, για το ανακεφαλαιωτικό δεν συζητάμε. Το κράτος όμως αντί να προβεί στη μόνο ορθή εθνικά λύση που είναι η άμεση διαπλάτυνση της πυραμίδας, αφενός και κυρίως για να επιβιώσει το έθνος και αφετέρου για να στηρίξουν οι νέοι εργαζόμενοι το συνταξιοδοτικό (και μελλοντικά να γυρίσει στο ανακεφαλαιωτικό), συντάσσει αναλογιστικές μελέτες, καταπολεμά τις γεννήσεις και φυσικά στηρίζεται στους μετανάστες; Πως θα επιβιώσει το σύστημα; Πολλοί βέβαια φαντάζονται ότι ο ορυκτός πλούτος είναι αυτός που θα σώσει το σύστημα. Μακάρι οι φαντασίες τους να γίνουν πραγματικότητα.
6. Ποιος πληρώνει τελικά ποιον;
Οι δύο τελευταίες γενεές συνταξιούχων που δεν έκαναν πολλά παιδιά, λαμβάνουν τις συντάξεις τους από την εργασία των παιδιών αυτών που επέλεξαν να κάνουν παιδιά – είπαμε αναδιανεμητικό σύστημα. Παρόλα αυτά υπάρχει μερίδα «περίεργων», για να μην πω κάτι πιο βαρύ, πολιτών που ισχυρίζονται ότι αυτοί πληρώνουν με τους φόρους τους τα (ανύπαρκτα πλέον) επιδόματα των πολυμελών οικογενειών. Ας ενημερωθούν λοιπόν αυτοί, που παρεμπιπτόντως πέρασαν και περνούν τη ζωή τους με πολύ πολύ καλύτερο βιοτικό επίπεδο από αυτούς που έκαναν πολλά παιδιά, (διότι πολύ απλά μοίραζαν τον μισθό τους διά τρία και διά τέσσερα και όχι διά έξι και διά οχτώ κ.λπ.), ότι συμβαίνει εντελώς το αντίθετο. Η εργα-σία αυτών των παιδιών είναι αυτή που θα εξασφαλίσει στο μέλλον τη σύνταξή τους. Αυτούς που κάνουν παιδιά το κράτος πρέπει να τους προστατεύει επειδή κρατάνε τη χώρα ζωντανή και όχι να τους εχθρεύεται και οι άλλοι πολίτες χάρη τους χρωστούν και όχι το ανάποδο.
7. Η στάση του κράτους
• Το κράτος είναι πλήρως αδιάφορο. Παρά τη ρητή προσταγή του Συντάγματος της χώρας στο άρθρο 21 για προστασία της πολύτεκνης οικογένειας και για λήψη μέριμνας για δημογραφική πολιτική, οι πολύτεκνες οικογένειες τείνουν προς εξαφάνιση (εικόνα 2) ενώ οι γεννήσεις κάθε χρόνο και λιγοστεύουν (εικόνα 4). Συνεπώς είναι απορίας άξιον το πως νοείται για το κράτος η τήρηση του συγκεκριμένου άρθρου του Συντάγματος, ο καθένας ας το ερμηνεύσει όπως θέλει.
• Το κράτος στην πραγματικότητα δεν είναι ότι δεν μπορεί, αλλά δεν θέλει. Γιατί; Από που συνάγεται η έλλειψη θέλησης και η αδιαφορία;
1. Από τους τραγικούς δημογραφικούς δείκτες. .
2. Από τις πολύτεκνες και υπερπολύ-τεκνες οικογένειες που κοντεύουν να εξαφανιστούν (εικόνα 2).
3. Από την παντελή ανυπαρξία κινήτρων τεκνογονίας στο σχέδιο που ούτε ένα ουσιαστικό μέτρο και κίνητρο τεκνογονίας δεν περιέχει (βλέπετε παρακάτω).
4. Από την άρνηση καταδίκης των δηλώσεων ότι το δημογραφικό θα λυθεί με τους μετανάστες.
5. Από τη συνεχιζόμενη και αυξανόμενη φυγή των νέων στο εξωτερικό και που το κράτος δεν κάνει απολύτως τίποτα για να διακόψει.
6. Από το γεγονός ότι το κράτος, ενώ πολύ καλά γνωρίζει ότι η χώρα βρίσκεται στο τελικό στάδιο της πληθυσμιακής αποσύνθεσης και κατάρρευσης, δεν πράττει απολύτως τίποτα για να ανακόψει την πορεία προς την καταστροφή.
7. Από το γεγονός ότι, ενώ το κράτος γνωρίζει ότι οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που με τις εισφορές τους εξασφαλίζουν τις συντάξεις των ηλικιωμένων, δεν πράττει απολύτως τίποτα για να αυξηθούν οι γεννήσεις και να έχει η χώρα επαρκείς νέους εργαζόμενους στο μέλλον (μετανάστες είπαμε θα μας σώσουν).
8. Από τη συνεχιζόμενη αφάνεια στην οποία παραμένει το δημογραφικό ζήτημα, σαν να είναι ένα θέμα τελευταίας προτεραιότητας.
8. Το Εθνικό Σχέδιο δράσης για το δημογραφικό
• Το νεοσύστατο από το 2023 υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας εξέδωσε τον Οκτ 24 το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για το Δημογραφικό (ΕΣΔΔ) το οποίο είμαι σίγουρος ότι δεν γνωρίζει κανείς, διότι δεν δίνει ούτε ένα κίνητρο για απόκτηση παιδιών και φυσικά δεν έχει στόχους και δεσμεύσεις.
• Το γνωρίζετε το σχέδιο; Διαβάστε το και ας μου στείλει ΕΝΑΣ ένα μήνυμα να μου πει ότι αυτό το μέτρο προωθεί την τεκνογονία. Να το διαφημίσουμε εμείς στα νέα ζευγάρια για να αρχίσουν να κάνουν παιδιά, αφού δεν το διαφημίζει το κράτος.
• Στο σχέδιο δίνεται τόσο μεγάλη προσοχή, που πέντε μήνες μετά τη σύνταξή του άλλαξε η υπουργός (Ζαχαράκη) και ήρθε άλλη (Μιχαηλίδου). Σε ποιο σοβαρό κράτος, του οποίου μάλιστα απειλείται η ύπαρξή του, γίνονται αυτά;
9. Ο μοιραίος και ευκολόπιστος λαός
• Το 1989, πριν από 36 χρόνια, ένας σοφός γιατρός και ερευνητής, έγραφε: «Ως Λαός και ως Έθνος έχουμε ολισθήσει απαθείς, αδρανείς και βαθιά ανυποψίαστοι στην πληθυσμιακή παρακμή. Στερεύει η πηγή της ζωής του έθνους μας και είμαστε εμείς οι μόνοι υπαίτιοι, εν γνώσει ή εν αγνοία μας».
• Πριν από 36 χρόνια ήδη ο συγγραφέας διέλυσε την ψευδαίσθηση και τη βολική φαντασίωσή μας ότι για όλα ευθύνεται το κράτος. Ξεγελαστήκαμε από την εξουσία η οποία έταξε καλοπέραση και άνετη ζωή, οι οικογένειες μίκρυναν, χα-λάρωσαν τα ήθη, η επαφή με την ελληνορθόδοξη παιδεία και παράδοση χάθηκε, οι χριστιανικοί γάμοι λιγόστεψαν τα διαζύγια αυξήθηκαν. Μετατραπήκαμε σαν άβουλα κοπάδια σε φανατικούς κομματικούς οπαδούς αυτών που με τη δημο-γραφική τους πολιτική καταστρέφουν το έθνος και γίναμε συμμέτοχοι και συνένο-χοι στο έγκλημα.
• Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία αγαπητοί φίλοι και φίλες. Αυτά που γράφει ο συγγραφέας το 1989 ίσχυαν στο 100%, σήμερα η ευθύνη μας είναι απείρως μεγαλύτερη. Διότι συνεχίσαμε να μην κάνουμε παιδιά και να υποστηρίζουμε τους νεκροθάφτες του δημογραφικού για άλλα 36 χρόνια. Σκοτώνουμε εμείς οι ίδιοι τον ελληνισμό με τις προσωπικές και πολιτικές επιλογές μας, εδώ και πάνω από μισό αιώνα.
10. Οι ήρωες του διαδικτύου
• Οι περισσότεροι, ειδικά οι «ήρωες του διαδικτύου», αντί να ασχοληθούμε με το δημογραφικό ασχολούμαστε με το μεταναστευτικό. Φυσικό είναι αυτό, δεν θέλουμε να δούμε τη δική μας τεράστια ευθύνη, αλλά να τη φορτώσουμε αλλού. Δεν μας πειράζει καθόλου που η Ελλάδα εξαφανίζεται ταχέως, μας πειράζει όμως που γεμίζει μετανάστες. Ας ερημώσει το χωριό, αρκεί να μην έρθουν μετα-νάστες. Σωστή είναι βέβαια η στάση μας, ποιος Έλληνας θέλει την πατρίδα του να γεμίσει με αλλοδαπούς; Αρκεί όμως να είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας απέναντι στο έθνος. Τώρα κάνει ένας δύο παιδιά τα πολύ, εκ των οποίων το ένα είναι στο εξωτερικό και το άλλο δεν έχει παιδιά, ψηφίζει αυτούς που μας κατα-στρέφουν και ωρύεται για τους μετανάστες. Δεν υπάρχει σωτηρία πραγματικά με τη λογική αυτή.
• Δεν ξεχνάμε φυσικά ότι είμαστε και Νικηταράδες και Κολοκοτρώνηδες και τελευταίοι βασιλιάδες και θα πάρουμε και την Πόλη, αλλά η πατρίδα μας σβήνει και δεν κάνουμε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ για αυτό. Αγαπητοί φίλοι πλανιόμαστε οι-κτρά αν νομίζουμε ότι με τις φλογερές και εθνικοπατριωτικές αναρτήσεις βοηθάμε τι χώρα.
11. Το μέλλον των παιδιών μας και η ανάποδη λογική
Σκεφτόμαστε σε τι κόσμο θα ζουν τα παιδιά μας; Η σκέψη αυτή περνάει σίγουρα από το μυαλό των γονιών, αλλά με ανάποδη και αντεθνική λογική. Επειδή βλέ-πουμε τις δυσχέρειες, δεν κάνουμε παιδιά ή κάνουμε μόνο ένα ή δύο θέτοντας στον εαυτό μας το εύλογο ερώτημα «σε τι κόσμο θα ζήσουν;». Όμως έτσι δυσχε-ραίνουμε ακόμα περισσότερο τη θέση τους, διότι αυτά θα ζουν σε μία χώρα γε-μάτη ανασφάλεια και κινδύνους και με τους γερασμένους Έλληνες να μην είναι αυτοί που διαφεντεύουν την τύχη της. Αντί να κάνουμε πολλά παιδιά για να εξα-σφαλίσουμε το μέλλον της χώρας, την ευμάρεια και την ελληνικότητά της, κάνου-με κανένα ή ως δύο και τη χαντακώνουμε περισσότερο. Πιο αυτόχειρας λαός δεν υπάρχει.
12. Η φυγή στο εξωτερικό
• Η μετανάστευση των νέων Ελλήνων στο εξωτερικό (Brain Drain) είναι ένα τραγικό για τη χώρα φαινόμενο που επιδεινώνει το δημογραφικό πρόβλημα διότι οι νέοι μειώνονται ενώ αυτοί που φεύγουν είναι οι πιο μορφωμένοι που θα μπορούσαν να δώσουν στη χώρα την απαιτούμενη οικονομική αλλά και δημογραφική ώθηση.
• Δυστυχώς το κράτος δεν πράττει απολύτως τίποτα για να δώσει κίνητρα για παραμονή, άλλά και κάθε πολίτης σκέφτεται μόνο τον εαυτό του. Ένα άτομο δεν μπορεί να σώσει τη χώρα αλλά μπορούν όλοι μαζί. Για αυτό και κάθε ένας δεν πρέπει να βλέπει στον καθρέφτη το δικό του πρόσωπο, αλλά το πρόσωπο όλων των Ελλήνων και να αναρωτιέται: «τι θα απογίνει η χώρα αν όλοι κάνουν αυτό που κάνω εγώ;» ή «ποιος θα μείνει στην Ελλάδα αν όλοι πάρουν την ίδια απόφαση με εμένα;»
13. Η ιδιόμορφη λειτουργία της δημοκρατίας
Όσο ο λαός γερνάει η δημοκρατία μετατρέπεται στον καλύτερο σύμμαχο της δη-μογραφικής συρρίκνωσης. Η μέση και η τρίτη ηλικία αποτελούν πλέον την πλειο-ψηφία αλλά φυσιολογικά δεν ενδιαφέρονται για το μέλλον αλλά για την υγεία, την ασφάλεια και τη σύνταξή τους. Οι νέοι είναι λίγοι, απέχουν από τις εκλογές και έχουν φύγει στο εξωτερικό. Κατόπιν τούτου οι ηλικιωμένοι πλειοψηφούν, αποφα-σίζουν αυτοί για τις τύχες των νέων και αυτό το γνωρίζουν οι πολιτικοί που τους δίνουν συνεχώς ψίχουλα και δώρα για να υποκλέπτουν την ψήφο τους και να ε-ξασφαλίζουν τη μόνιμη παραμονή στην εξουσία. Έτσι, αυτή η καθόλα νόμιμη αλ-λά ιδιόμορφη λειτουργία της δημοκρατίας γίνεται ο τάφος του δημογραφικού αλλά και του έθνους.
14. Το δημογραφικό και τα εθνικά συμφέροντα
• Το δημογραφικό πρόβλημα αποδυναμώνει την εθνική ισχύ της χώρας, διότι έθνη χωρίς νέο πληθυσμό δεν έχουν κανένα μέλλον και όλοι οι παράγοντες ισχύος όπως είναι η οικονομία, η εξωτερική πολιτική και η άμυνα επηρεάζονται αρνητικά.
• Οι φίλοι μας εξ ανατολών έχουν 85 εκατομμύρια πληθυσμό και διάμεση ηλικία 34 χρόνια. Όποιος λοιπόν αισθάνεται καλά και άνετα, ας αναλογιστεί πρώτα πως αισθάνονται αυτοί για εμάς.
• Χωρίς δημογραφικό πρόβλημα, η λέξη αποτροπή δεν θα υπήρχε στο ελληνικό λεξιλόγιο, θα μας σεβόταν άπαντες, θα είμασταν πανίσχυροι και οι διεκδι-κήσεις εις βάρος της χώρας μας θα ήταν ανύπαρκτες. Χωρίς δημογραφικό και τις μονάδες στο 100% ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα δεν θα υπήρχε, από εκεί πηγάζουν όλα.
15. Το δημογραφικό σε αδιέξοδο
• Το δημογραφικό ζήτημα σήμερα βρίσκεται σε ένα απόλυτο αδιέξοδο το οποίο έχει τρεις πυλώνες. Ο πρώτος είναι το κράτος που δεν επιθυμεί τη λύση του. Ο δεύτερος είναι οι πολίτες που είναι γερασμένοι, οι ίδιοι δεν έχουν κάνει πολλά παιδιά και δεν ενδιαφέρονται. Ο τρίτος είναι οι κάκιστοι δημογραφικοί δεί-κτες.
• Ακόμα και ένας πατριώτης πολιτικός, ένας σύγχρονος Καποδίστριας θα έβρισκε τεράστια δυσκολία. Πως θα μπορούσε να πείσει αυτόν τον δύσμοιρο λαό να στερηθεί προνόμια (τα pass και τα έκτακτα δωράκια – 1,1 δις) για να δοθούν για το δημογραφικό; Δυστυχώς οι πολιτικοί ενδιαφέρονται για τη γνώμη των πολ-λών και για την επανεκλογή τους, όχι για το έθνος και τη σωτηρία του.
• Πόσοι όμως από εμάς είχαμε ως κριτήριο επιλογής κόμματος τη θέση του στο δημογραφικό πρόβλημα; ΚΑΝΕΝΑΣ. Οπότε, γιατί φωνασκούμε;
16. Η νέα προσπάθεια των πολιτών
• Οι περισσότεροι πολίτες πλέον δεν μπορούν να κάνουν παιδιά λόγω ηλικίας, άλλοι δεν μπόρεσαν λόγω θεμάτων υγείας, ενώ τα έφερε έτσι η ζωή και πολλοί ζούνε μόνοι τους. Ωστόσο, μπορούμε να συνεισφέρουμε, ξεχνάμε ΠΛΗΡΩΣ τι κάναμε μέχρι τώρα και συμβάλλουμε ΑΠΑΝΤΕΣ.
• Πως γίνεται αυτό; Ενημερωνόμαστε για να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος και τη σοβαρότητά του. Κάνουμε ένα και δύο παιδιά ακόμα όσοι μπορούμε. Προτρέπουμε δικούς μας ανθρώπους και τους βοηθούμε οικονομικά και με όποιον άλλο τρόπο μπορούμε. Θέτουμε το ζήτημα συνεχώς στον ιδιωτικό και στον δημόσιο λόγο και στα κοινωνικά δίκτυα. Υποστηρίζουμε πολιτικές επιλογές με αποκλειστικό γνώμονα τις θέσεις και τις δεσμεύσεις για το δημογραφικό και όχι αυτούς που 50 χρόνια έφεραν τη χώρα στην τωρινή κατάσταση. Αν έχουμε μεγάλη αναγνωρισιμότητα και επιρροή συνεχώς αναδεικνύουμε το θέμα για να πιέζουμε το κράτος και να ενημερώνουμε τον πληθυσμό.
17. Πρέπει να αλλάξουμε επειγόντως πορεία
• Αγαπητοί φίλοι και φίλες η κατάσταση είναι στο χειρότερο σημείο. Οι συνέπειες είναι ήδη ορατές και τα 40 και 50 χρόνια από τώρα που ο πληθυσμός δεν θα αναπαράγεται πλέον δεν είναι μακριά, θυμηθείτε το 1980, άλλο τόσο μας μένει.
• Θα συνεχίσουμε να αδιαφορούμε εμείς οι ίδιοι; Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε πολιτικές και πολιτικούς που είναι οι νεκροθάφτες του δημογραφικού; Μετά θα συνεχίσουμε να είμαστε συνεργοί, (γιατί μέχρι τώρα είμαστε), εμείς θα είμαστε που σκοτώνουμε τη χώρα, να το ξέρετε, είναι ξεκάθαρο αυτό.
• Ασχοληθείτε με το δημογραφικό για να σωθεί η χώρα μην ασχολείστε με το αν η διαιτησία αδίκησε τον Παναθηναϊκό και ο πρόεδρός του έκανε φασαρία στο ΣΕΦ. Με αυτό θέλουν να ασχολείστε αυτοί που καταστρέφουν τη χώρα, τους αρέσει πάρα πολύ αυτό το επίπεδο του λαού.
Θα είναι χαρά μου να διαβάσω και να απαντήσω σε σχόλια. Και πάλι καλό καλοκαίρι.